Mijn vader's jeugdverhalen over films

Door: Maureen Vreeburg

Ik vind het altijd heel leuk om te horen hoe andere mensen zijn grootgebracht met films. Vooral als het mensen zijn die uit een andere generatie komen dan ik. Met mensen van je eigen leeftijd kan je wel goed een connectie vinden door te beginnen over series of films waar je mee opgegroeid bent. Toch vind ik het ook heel erg boeiend om te horen wat voor rol films in het leven van oudere mensen speelden. Daarom heb ik mijn vader voor dit artikel geïnterviewd over zijn band met films en cinema. Mijn vader is 62 en groot filmliefhebber, dus heeft ook al ontzettend veel films gezien.

Tekening door: Maureen Vreeburg

Mijn vader, Adje, is geboren in 1958. Hij woonde met zijn beide ouders en vijf andere kinderen in Hillegom, een dorp in de buurt van Leiden. Hij had altijd al een televisie in huis en is daardoor wel echt opgegroeid met wat op tv kwam. “Mijn vader had een eigen zaak in elektrische apparaten, mijn opa ook, die zat in leiden. Dus de eerste kleuren tv heb ik gewoon meegemaakt. Heb ik ook gewoon zien. Dat zag er nog niet uit hoor, in vergelijking met nu.” Naast wat op televisie kwam, heeft mijn vader ook al wel in zijn jeugd films in de bioscoop gezien. Een van de eerste keren dat hij naar de bioscoop ging was rond zijn twaalfde. “We hadden in Hillegom een bioscoop en dat vond ik machtig interessant. Dat ik als klein ventje eigenlijk stiekem ging, want dat mocht ik niet van mijn ouders. En zeker niet in mijn eentje. Ik ben een keer met mijn broer Kees gegaan. Toen wilde ik per se naar Ben Hur (1959), echt een spektakel film. Nou, dat mocht dan wel, maar dan moest Kees met mij mee. Ik weet niet of ik prik gedronken had, maar door de spanning in de film liet ik ineens een boer midden in de zaal. En dat moet je in Hillegom in de bioscoop niet doen, voor ik het wist was de hele zaal aan het boeren. Kees schaamde zich kapot. Prachtig!” Adje kreeg als jongetje een klein beetje zakgeld en hij liep ook kranten. Maar met vrienden had hij wel meer trucjes om aan geld te komen. “We verkochten toen bloemen aan de deur bij mensen, maar dat gingen we dan eerst samen in een veldje wegsnijden ergens en die verkochten we vervolgens en dan staken we het geld in onze eigen zak. Ja, ik was toen ook al best wel een boefje hoor.” Met dat geld kon Adje dan onder andere stiekem een kaartje voor de bioscoop kopen.

Zijn ouders hebben in hun jonge jaren ook wel het een en ander gekeken, maar vanaf dat er kinderen kwamen, hield dat op. Dus Adje heeft niet echt veel films van huis uit meegekregen. “In hun jeugd zijn mijn ouders wel naar de bioscoop geweest. Toen had je zo’n film van Disney, met die klassieke muziek erachter. Ja, ze hebben natuurlijk ook wel films gezien uit die tijd. Maar ja, in hun begintijd woonden ze in Leiden. Toen zaten ze daar op kamers. Toen hadden ze natuurlijk alles bij de hand. Maar naderhand gingen ze naar Hillegom toe en dan zit je precies tussen Haarlem en Leiden in. En natuurlijk al heel snel kinderen, nou toen kwam er helemaal niks meer van.”

Ik herinner me zelf wel dat ik ooit met mijn oma praatte over films en acteurs. Mijn oma, Leny, is al voorbij de negentig. Waardoor ik het heel leuk vind om te horen wat voor acteurs zij tof vond. Ze vertelde me dat ze vroeger een zwak had voor Gregory Peck (ik geef haar geen ongelijk) en Robert Redford. Ze raadde me nog de film The Yearling (1946) aan, bloedmooie film met een prachtige, jonge Gregory Peck.

Adje heeft als kind ook wel meerdere films in die bioscoop gezien. Zo had je in die tijd een Franse comedian, Louis de Funes, waar hij wel wat van gezien heeft, maar echt goed kan hij zich dat niet herinneren. Een film die heb wel echt bij is gebleven, die hij in de bioscoop in Hillegom zag, was Midnight Cowboy (1967). De film komt dan wel uit 1967, in de bioscoop in Hillegom draaide films echter een paar naar naar de premiere pas. Dus Adje heeft de film pas een aantal jaren later gezien. “Dat is een van de eerste echt serieus goede films die ik zag en dat maakte ook echt een indruk, net zoals jij zegt, dat dat gewoon tijden bij je blijft hangen en dat je helemaal meegenomen bent. Het is best wel een aparte film ook.”

“En weet je welke film ik ook echt heel vroeg gezien heb? Van die 3 mini’s. The Italian Job (1969). Die heb ik ook in Hillegom in de bios gezien. Nou vond ik ook super te gek.” Helaas is er niets meer over van de bioscoop in Hillegom. “Dat is later opgeslokt door de Hema geloof ik. Je kan het nog wel zien geloof ik. Het was ook altijd zo’n hangout plaats. Want toen had je zo’n soort van steeg en aan die steeg, daar zat de bioscoop, achter de Hema. Er was altijd een hoop schorem daar. Ook op zondag middag. Dat kan ik me ook nog herinneren: dat was tijdens de bloemencorso en ook precies daar op die plek. Dat een agent gewoon uit zijn zadel werd getild, omdat hij aan één kant zo onder zijn voeten omhoog werd getrokken. Hup, die viel zo aan de andere kant zijn paard af. Dat was echt Hillegom.”

Foto: Adje

Na Adje’s kinderjaren, toen hij op zichzelf ging wonen en veel aan het kraken was met vrienden, raakte zijn liefde voor film een beetje op de achtergrond. Hij speelde in bandjes en was veel meer met muziek bezig. “In die tijd keek ik juist helemaal geen films. Ik ging alleen maar naar concerten enzo. Ik had niet eens een tv thuis. We hebben ooit toen wel even een tv’tje geregeld. Dat was toen voor wereldcup voetbal, dat we dat konden kijken. Toen zaten we echt met de hele kamer vol en toen hadden we zo’n klein toestelletje met een mini klein beeld. Dat was lachen. De mensen achteraan zagen niks, maar dat maakte niet uit. Het ging om de gezelligheid, lekker ouwehoeren.”

Later is deze liefde wel weer teruggekomen en niet zo’n beetje ook. Films kijken werd ook steeds normaler. Videotheken ontstonden en werden populairder, steeds meer films kwamen op televisie voorbij en op een gegeven moment kwamen de dvd’s en het online films kijken. We hebben hier thuis een dvd kast op de overloop staan met meer dan 1000 dvd’s. Tegenwoordig kijkt Adje wekelijks meerdere films en is hij ook veel beter in Netflix series bingen dan ik!