Door: Maureen Vreeburg
Hier is hij dan, deel 2 van mijn favoriete muziekfilms! Zoals ik in deel 1 zei, heb ik een aardige lijst met muziek films die ik te gek vind. Aangezien ik er best goed in ben veel te zeggen over een film, pasten er maar 3 films in mijn artikel. Vandaar dat ik nu doorga met mijn volgende 4 films! Voor het geval je mijn eerste deel nog niet gelezen hebt: https://www.filmfreaksguidetolife.nl/post/that-sounds-like-music-to-my-ears
Tekening door Maureen Vreeburg
Inside Llewyn Davies
Inside Llewyn Davies (2013) is geregisseerd door Ethan en Joel Coen met Oscar Isaac in de hoofdrol. De film gaat over de jonge, struggelende folkmuzikant Llewyn Davies, die hard probeert door te breken in New York in de jaren 60. Hij was eerder een duo met een andere muzikant, Mike, maar na diens suïcide is hij als solo muzikant verder gegaan. De film laat een week uit zijn leven zien, waarin hij hard probeert het te kunnen maken als muzikant en alle problemen die erbij komen.
Ik vind dit echt een toffe film! Sowieso ben ik fan van de Coen Brothers dus ik weet nog dat ik al heel enthousiast was toen ik hoorde dat deze film uit zou komen. Het was voor mij dus ook niet verrassend dat ik deze film heel goed vond. Het is natuurlijk niet per se meer een origineel verhaallijn, het volgen van een struggelende muzikant. Toch raakte deze film me altijd erg. Deze film is anders dan andere films met een soortgelijk verhaal. Bijna altijd is zo’n film een verhaal over een lange, harde weg naar succes. Deze film is daarin veel realistischer, bijna wreed. Er zit geen mooi moraal in, geen happy ending, er is alleen worsteling en neergeslagen worden (letterlijk en figuurlijk) en het accepteren daarvan. Toch vind ik deze film niet deprimerend, dat is het opvallende hieraan, vooral nadat ik dit opnoem. Ik vind de film erg mooi, met een sterke rol van Oscar Isaac en daarbij is de muziek in de film ook heel mooi! Oscar Isaac’s ‘Hang Me Oh Hang Me’ geeft me toch steeds opnieuw weer een beetje kippenvel.
Bron: CBS Films
Begin Again
Begin Again (2019) is geregisseerd door John Carney, met Keira Knightley en Mark Ruffalo in de hoofdrol. De film gaat over Dan, die een succesvolle baan in de muziekindustrie had, maar ontslagen wordt. In een bar ontmoet hij de singer-songwriter Gretta en ziet haar optreden. Dit is het begin van een muzikale samenwerking tussen de twee. Ze gaan namelijk samen een album opnemen.
Ik vond deze film vooral heel leuk, omdat je helemaal meegenomen wordt in het proces van het album maken. Dat is iets wat me enorm interesseert. Je kan zien hoe ze in de straten van New York nummers opnemen en hoe ze steeds nieuwe ideeën krijgen om het album nog beter te maken. Deze film is juist weer heel optimistisch en je wordt er enthousiast van. Dan is aan het begin van de film echt een wrak. Ongelukkig, met een alcoholprobleem en dan ook nog eens zijn baan kwijt. Hij houdt de hedendaagse muziek niet meer bij en raakt zijn passie voor muziek een beetje kwijt. Door Gretta te zien vindt hij deze liefde weer terug en het geeft hem heel veel nieuwe energie. Ook is het weer heel vernieuwend ten opzichte van de veel voorkomende set-up van een muziekfilm. Het laat je echt meeslepen met de muziek van Gretta en maakt je oprecht heel enthousiast voor haar album. Dit was een goede promotie documentaire geweest als Gretta een non-fictieve muzikant was geweest.
Bron: The Weinstein Company
Sing Street
Sing Street (2016) is ook geregisseerd door John Carney, met Ferdia Walsh-Peelo. Het verhaal gaat over een jongen, Conor, die in Dublin woont in de 80’s in een arm gezin. Hij wordt verliefd op een meisje. Om indruk op haar te maken, begint hij een band.
Deze film is zo ontzettend leuk. Het is echt een ultieme ‘feelgood’ film. Het plot klinkt vrij simpel, maar de uitwerking ervan is zo boeiend gedaan. Alle karakters in de film hebben leuke, aparte persoonlijkheden en de film zit heel speels in elkaar. Er zit ook heel leuke humor in en ik vind het zo leuk hoe ze veel verschillende looks in de film nadeden, er zaten veel popmuziek referenties in. Ook ben ik zelf gek op Ierse films, de humor is toch anders dan dat in Amerikaanse films. Waarin ik Inside Llewyn Davis waardeer om zijn somberheid en oprechtheid, waardeer ik Sing Street om hoe opbeurend het is. Als je deze film kijkt heb je gegarandeerd een gezellige avond en eindig je met een glimlach op je gezicht.
Bron: The Weinstein Company
The Doors
The Doors (1991) is een biografische film, geregisseerd door Oliver Stone en met Val Kilmer in de hoofdrol. De film laat stukken zien uit de carrière van de legendarische rockband The Doors en vertelt vooral over het leven van de lead zanger Jim Morrison.
Deze film is een echte klassieke muziek film die de typerende dingen van een band laat zien, de seks, drugs en rock and roll. Ik keek deze film toen ik eigenlijk niet zo bekend was met The Doors. Ik kende natuurlijk wel wat, zoals het hitnummer ‘People Are Strange’, maar niet veel meer dan dat. Deze film heeft mij echt kennis laten maken met de muziek. En ik vind dat Oliver Stone mij een goede introductie heeft gegeven. De film sleepte me goed mee in de wereld van alle tripmiddelen die hij gebruikte om inspiratie uit te halen voor zijn muziek. Het verhaal van Jim Morisson is natuurlijk niet bepaald een happy verhaal, maar deze film geeft je er wel een goed beeld van. Oliver Stone heeft veel onderzoek gedaan naar Jim Morrison's’ leven en dat is goed terug te zien. Ook kan je veel van de nummers in de film terug vinden en krijg je er echt een band mee. Ook vind ik Val Kilmer heel geloofwaardig als Jim Morrison, ook al weet ik niet genoeg over Morrison om dat met zelfvertrouwen te zeggen.
Bron: Tri-Star Pictures
Met deze muziekfilms kunnen jullie het wel weer een paar weken volhouden tot mijn volgende en tevens laatste deel over mijn favoriete muziekfilms!
Commentaires