Door: Marre Pieper
Verhalen vertellen is iets wat sinds de begin van mensheid gebeurd, neanderthalers tekende al verhalen op de rotsmuren en de Romeinen bedachten de meest uitgebreide mythen over hun goden. Het is iets wat hoort bij de natuur van mensen. Wij willen onze verhalen vertellen en doen dit ook om verschillende redenen. The Fall (2006) is een film over verhalen vertellen, en vertelt hoe we samen het beste verhaal maken.
Tekening door Marre Pieper
*SPOILER ALERT*
De film gaat over een jong meisje, Alexandria, die door een ongeluk op de sinaasappelplantage waar ze werkt, in een ziekenhuis terecht komt met een gebroken arm. In het ziekenhuis komt ze per ongeluk op de kamer terecht van Roy. Roy is een stuntman die in zijn allereerste film een verkeerde val maakt en daardoor misschien wel verlamd is. Roy verteld Alexandria een kort verhaal over haar naamgenoot Alexander de grote en het kleine meisje is helemaal verwonderd. Roy belooft haar dat als ze de volgende dag terugkomt hij haar een epische verhaal gaat vertellen. Alexandria komt de volgende dag terug en Roy begint zijn mythe.
Tijdens het vertellen van het verhaal zie je hoe het verhaal tot leven komt in het meisje haar verbeelding, door gebruik te maken van mensen die ze in het ziekenhuis tegenkomt. Zij zelf en Roy spelen de hoofdrol. Ook al begint Roy steeds Alexandria steeds aardiger te vinden heeft hij wel verborgen beweegreden. Zijn geliefde heeft hem verlaten nadat hij in het ziekenhuis was gekomen en hierdoor wil Roy het liefst zo snel mogelijk zelfmoord plegen. Hij bouwt het vertrouwen op van Alexandria en laat haar morfine stelen. Zijn zelfmoordpoging gaat verkeerd en om het goed te maken probeert Alexandria nogmaals de morfine pillen te stelen. Hierdoor valt ze en moet ze een operatie krijgen. De stuntman voelt zich enorm schuldig en geeft zijn deceptie toe. Hij maakt het verhaal af alleen gaan alle personages dood. Alexandria word boos omdat het ook haar verhaal is en voegt haar deel toe. Uiteindelijk overleefd de held en het jonge meisje het, en zie je hoe de held zijn geliefde confronteert en wijst haar af. Je merkt aan de kijker dat Roy het verhaal gebaseerd heeft op zijn eigen gevoelens en hier laat hij zien dat hij niet meer zelfmoord wil plegen door zijn ex. Aan het einde van de film is Alexandria weer terug op de plantage, waar ze sinaasappelen plukt en vertelt ze dat in alle films die ze kijkt, Roy ziet als de stuntman.
Bron: Radical Media
Tientallen jaren voordat de film uitkwam had de regisseur Tarsem Singh al het idee voor deze film. Hij besteedde tijd aan het vinden van de perfecte beelden, de perfecte kind acteur en natuurlijk de financiën. Helaas wilden niemand geld besteden aan een script wat nog maar half af was. (Singh vond dat hij de fantasie nodig had van een kind om het verhaal af te maken.) Nu zouden er heel veel regisseurs zijn die dit zien als een teken en ophouden met de film maken, maar Singh is daar niet eentje van. Zelf geeft hij de schuld aan het feit dat hij geobsedeerd was met zijn eigen film, maar Singh besloot om met zijn eigen geld te film tot waarheid te laten komen. ‘Ik heb eigenlijk nooit geweten wat ik met mijn geld moest doen,’ zei Singh in een interview met Roger Ebert. ‘Ik leef heel makkelijk. 95% van de tijd zit in in vliegtuigen of vliegvelden. Ik had geen idee voor wie mijn geld was, het was niet voor de kinderen die ik niet heb, dus ik besloot om te incasseren.’ De Indiase regisseur die je misschien kent van de wereldberoemde Pepsi reclame waarin Enrique Iglesias een Romeinse keizer is en Beyoncé, P!nk en Britney Spears als gladiatoren, heeft slim gehandeld daarna als je kijkt naar zijn filmproces. Omdat er niet zo heel veel budget was om verschillende acteurs naar prachtlocaties te sturen, vroeg hij de acteurs om naar de locaties te komen waar hij toevallig net een reclame aan het opnemen was. De scènes in het ziekenhuis waren gelukkig makkelijker en goedkoper om te filmen. Ze begonnen in een Zuid-Afrikaans inrichting en duurde maar twaalf weken. Daarna filmde hij scenes overal in de wereld, wel meer dan twintig landen. Lee Pace, de acteur die Roy speelt, zit veel in bed of in een rolstoel omdat hij hersteld van een ongeluk. Hierdoor dacht Catinca Untaru, de andere hoofdpersoon dat hij echt niet kon lopen totdat ze de scènes gingen filmen voor het verhaal. Singh en Pace hebben dit expres gedaan om te zorgen dat Catinca zo realistisch mogelijk acteerde. Het meeste acteerwerk van het Roemeense meisje was niet gescript hierdoor en Singh nam het nog een stukje verder door de scènes van Pace en Catinca in het ziekenhuisbed via kleine scheren van de gordijnen te filmen zodat het meisje zo spontaan mogelijk reageerde op wat haar tegenspeler zei. Catinca is Roemeens en haar personage in de film, Alexandria, ook. Hierdoor wilde Singh ook heel graag dat ze haar Roemeense accent behield. Alleen omdat ze met veel Engels sprekende mensen omging, viel haar accent steeds meer weg. Hierom liet Singh Roemenen invliegen om met Catinca Roemeens te praten zodat ze haar accent behield.
Bron: Radical Media
Een van de hoogtepunten van de film naast het fantastische acteerwerk is de cinematografie van de film. De beelden zijn zo indrukwekkend gemaakt en eigenlijk verwacht je ook niet minder van een film waar ze 4 jaar lang hebben gedaan over al het filmen. Singh vond het heel belangrijk om alles op locatie te filmen omdat hij vond dat als je iets op de computer maakt dan zie je dat als kijker. Zijn focus op het uiterlijk van de film en zijn passie om geen speciale effecten te gebruiken zorgden ervoor dat toen ze in de blauwe stad van Jodhpur filmden, hij de lokale bevolking voorzag van blauwe verf om hun daken opnieuw te verven. Omdat hij hiervoor koos heeft de stad een ongekende mooie levendige kleur die je nooit zo kreeg met effecten. Dit is ook meteen wat the Fall zo speciaal maakt. De passie en de liefde die de regisseur in de film stopte en ook die hij meegaf aan alle cast en crewleden. De kracht van the Fall is dat iedereen die eraan meewerkte precies snapte waar het verhaal over ging en het enthousiasme van de regisseur meekreeg en daardoor er een meesterwerk van maakte. (Met specifiek de credits naar de cinematographer Colin Watkinson.)
Bron: Radical Media
Ik heb dit artikel geschreven omdat ik deze film heb gezien en compleet betoverd was. Tot mijn verontwaardiging kende bijna niemand anders deze film en ik wil hier verandering in brengen. Verhalen vertellen is voor mij een van de belangrijkste dingen in het leven, vandaar ook mijn passie voor films, en in deze film laat Singh zien hoe belangrijk het is om verhalen te vertellen. Roy is in diepe pijn en ziet het leven niet meer zitten, door zijn verhaal te vertellen aan kleine Alexandria verwerkt hij deze pijn en redt hij zichzelf. (met een beetje hulp van Alexandria natuurlijk). Verhalen vertellen zijn essentieel in ons leven en maken ons tot wie wij zijn.
Comments