Door: Marre Pieper
In 2021 werd er een groot feest gevierd want de allereerste Harry Potter, ´Harry Potter and the Philosopher's Stone´, was 20 jaar geleden uitgebracht. Een reden voor groot feest ook natuurlijk, want Harry Potter is een van, al dan niet de meest populaire en bekendste film franchise ooit. Maar wat veel mensen niet wisten, was dat er een andere heel bekende en populaire film franchise dat jaar ook 20 jaar bestond. Tot mijn teleurstelling was hier helemaal geen media aandacht voor. En dat terwijl de´ Lord of the Rings´ fantastische films zijn met een ongelooflijk realistisch gebruik van CG (computer graphics). CG die 20 jaar later er nog beter uitziet dan veel CG van tegenwoordig. Waar waarom is het CG gebruik van de ‘Lord of the Rings´ zo goed en wat is het grote verschil met het gebruik van CG in moderne films?
Tekening door: Marre Pieper
De ´Lord of the Rings’ trilogie bestaat uit drie fantasy films, ´The Fellowship of the Ring´, ´The Two Towers´ en dan de laatste ´The Return of the King´. Een belangrijk aspect van deze films is dat Peter Jackson heel graag wilde dat het leek alsof je naar een aquarel schilderij zat te kijken. Dit wilde hij heel graag, want hij wilde dat je als kijker ook echt het gevoel had dat je naar een compleet andere wereld aan het kijken was. In aquarel schilderijen zitten een bepaalde textuur, het kleur palette is heel interessant en het gebruik van licht is heel onrealistisch. Omdat de makers van de films niet probeerden om een zo realistisch mogelijke wereld te maken, maar juist alsof je naar sprookjesboek tekeningen zit te kijken, is het tegenwoordig nog steeds extreem indrukwekkend. Een goed voorbeeld is als je kijkt naar de concept art van Alan Lee. Het shot wat in de film is gebruikt is een bijna een perfecte kopie van het aquarel schilderij van Alan Lee. Omdat deze aquarel styling door de hele film te zien is, maar niet zo overdrijven is dat het afleid, creëert het een prachtig droomachtig gevoel wat de ´Lord of the Rings´ zo uniek maakt als fantasy film. Het voelt alsof een sprookjesboek voor je ogen tot leven komt.
Een andere groot aspect van de ‘Lord of the Rings’ films die hun CG 20 jaar later nog zo realistisch laat lijken, is dat ze bijna overal praktische effecten hebben gebruikt in combinatie met CG. Peter Jackson wilde zo min mogelijk green screen gebruiken omdat hij vond dat je als kijker toch goed kan voelen dat het nep is. Een goed voorbeeld is dat alle hoogteverschillen tussen de cast is gemaakt door het gebruik van dozen of een speling met het perspectief. In de ‘Lord of the Rings’ is een scène waar de Fellowship via boten langs enorme standbeelden varen. De boten, het water, de kliffen en de acteurs zijn echt. De standbeelden zijn ook echt, alleen waren het hele kleine modellen. De modellen waren apart gefilmd en in het shot ge-edit zodat het lijkt alsof ze enorm zijn. Dan is het shot ge-edit met wat licht, verschillende beelden zijn over elkaar heen gelegd en er is wat digitale mist toegevoegd ver in de achtergrond om het echt te laten lijken. En als je er naar kijkt dan voelt het ook echt, want het is allemaal echt.
Voor het moderne gebruik van CG gebruik ik Marvel even als voorbeeld, omdat zij echt de meeste CG ooit gebruiken. Ondanks dat de technologie extreem is verbeterd in de jaren en de CG er bijna echt uitziet, zijn het toch nog pixels op een scherm en kun je je hersenen niet laten geloven dat het echt is. Bijna alles wat Marvel filmt is in een studio gefilmd met greenscreens overal en bijna niks is gedaan met praktische effecten. Als je 20 jaar later een Marvel film kijkt dan zullen de effecten niet stand houden met de huidige technologie maar in ‘The Lord of the Rings’ houdt CG nog perfect stand na 20 jaar en ik kan met overtuiging zeggen dat er geen enkele film is waar je het gevoel hebt dat je naar een echte sprookjeswereld zit te kijken.