Journey to the Center of the Earth - Elly Tibben
Door: Elly Tibben en Maureen Vreeburg
Voor De Rubriek van deze maand heb ik mijn moeder, Elly Tibben (61), geïnterviewd. Ik kijk nu elke week met mijn moeder wel een film en ik weet dat ze gek is op fantasiefilms. Als kind keken we met mama graag ‘The Neverending Story’. Nu ben ik vooral gek op kerstsprookjes met haar kijken, zoals de korte film ‘The Snowman’ of ‘The Polar Express’. Ik vond het daarom heel leuk om te horen over hoe ze dat al van kinds af aan had en waarom ze die liefde voor fantasiefilms heeft. - Maureen
“Ik ben niet echt opgegroeid met films, die mogelijkheid had ik niet. We waren een arm, groot gezin van 7 kinderen, waarvan ik het oudste kind was, plus mijn beide ouders. Toen ik jong was hadden we geen televisie. We kregen voor het eerst een zwart-wit tv toen ik een jaar of 9 was. Toen was er één zender: Nederland 1. Ik keek vooral kinderprogramma’s zoals Pipo de Clown en Swiebertje. We moesten ook om 8 uur al naar bed. Ik mocht er soms om half 9, als de jongsten sliepen, stiekem weer uit om samen met mijn moeder de soap serie Peyton Place te kijken. Één film die ik me goed uit mijn jeugd herinner is ‘Journey to the Center of the Earth’. Die heeft erge indruk op me gemaakt.”
Foto van Elly Tibben, tekening door: Maureen Vreeburg
*Spoiler Alert*
Journey to the Center of the Earth is een science fiction film uit 1959, geregisseerd door Henry Levin. Het is verfilming van het boek met dezelfde titel uit 1864, geschreven door de bekende Franse schrijver Jules Verne. De film speelt zich af in 1880. Het gaat over Professor Oliver S. Lindenbrook, die in een Universiteit werkt in Edinburgh. Hij krijgt een lavasteen van zijn studenten. Als hij deze lava onderzoekt vindt hij bewijs dat de wetenschapper Saknussemm deze steen heeft gestuurd 100 jaar geleden vanuit het midden van de aarde. Hij stuurt zijn gewonnen informatie op naar zijn college, Professor Peter Goetabaug uit Stockholm, om hem te helpen bij zijn onderzoek. Dan komt hij erachter dat zijn collega hem verraden heeft en zelf naar IJsland is gereisd om een expeditie naar het midden van de aarde te organiseren. Dan gaat Professor Lindenbrook zelf met zijn assistent, de student Alexander McKuen, naar IJsland om een expeditie te organiseren. In IJsland komt hij erachter dat Professor Goetabaug vermoord is door Graaf Saknusssemm, een afstammeling van de wetenschapper, om de ontdekking van zijn grootvader te beschermen. Lindenbrook en Alexander gaan samen met de weduwe Carla Goetabaug en de sterke IJslander Hans Belker naar een vulkaan die de ingang van het midden van de aarde is. Dan beginnen ze een fantastisch en gevaarlijk avontuur met onder andere exotische planten, wezens en de verloren stad Atlantis.
“Ik las als kind veel boeken, die ik leende uit de bibliotheek. Toentertijd was de bibliotheek in Nieuw-Heeten nog onderdeel van het dorpshuis. Later is er een aparte bibliotheek gebouwd. Ik had het boek van Jules Verne al gelezen en die vond ik erg mooi. Ik kan me nog goed herinneren dat ik zag dat die film op tv zou komen, ik was toen een jaar of 13/14. Omdat wij alleen maar een zwart-wit tv thuis hadden, ben ik snel naar mijn oom en tante gegaan, omdat zij wel een kleuren tv hadden. Ik kwam daar wel vaker thuis, omdat ik daar wel eens op mijn 2 nichtjes paste als mijn oom en tante naar een verjaardag moesten. Ik keek de film samen met mijn oom en tante, terwijl hun kinderen al lagen te slapen.” “Ik was nogal een dromerig, fantasierijk kind. Veel boeken lezen, hopen dat mijn fantasieën uitkomen, vooral toen ik ongeveer 9 of 10 was. Ik wandelde toen veel door het bos alleen. Zoekend en hopend dat ik elfjes zou tegenkomen op de elfenbankjes in de bomen of kabouters tussen de struiken. Ik ging het liefst alleen, omdat ik toch stiekem hoopte dat ik speciaal was en dat ze alleen tevoorschijn kwamen als ik alleen in het bos was. Dan kwam ik vervolgens weer thuis met een vogeltje die uit een nest was gevallen. Ook omdat ik de oudste was van het gezin was ik vaak druk met oppassen voor mijn broertjes en zusjes. Door in een hoekje te gaan lezen of naar het bos te gaan kon ik mijn eigen wereldje creëren en de drukte even ontvluchten. Ik ben ook echt in een klein dorp opgegroeid waar nooit veel gebeurde en ik was ook een verlegen meisje. Deze film neemt je mee naar een droomwereld: door een vulkaan naar beneden klimmen en een heel nieuwe wereld ontdekken! Er was een groot blauwgroen meer, reuze bloemen en paddenstoelen, een gevecht met een soort dino. Ik vond dat helemaal geweldig! Het verrijkte mijn fantasieën nog meer. Ik ging helemaal op in de film en het voelde dan even of ik degene was die op ontdekking was. Het was voor mij een perfecte uitvlucht van de realiteit even.”